Olek i Tomek podbijają świat

Pamiętacie to uczucie lekkości, gdy człowiek wracał po zakończeniu roku szkolnego i miał świadomość, że ma całe dwa miesiące wakacji?

W piątek o 11:00 złożyliśmy nasze prace dyplomowe. Po prawie nieprzespanej nocy szukania brakujących „a” i „the”. Uczucie, tuż po oddaniu pracy było bajeczne. Jeszcze tylko obrona za dwa tygodnie i już prawie będziemy mieć dyplom :D. W ramach świętowania objedliśmy się łososiem, zagryźliśmy tartą owocową, popiliśmy piwem (Tomek) i ciderem (ja), a potem poszliśmy na imprezę z resztą naszego kierunku. Potem dołączył do nas nasz promotor i tak piliśmy sobie wszyscy razem :).

Jak wrócę do Polski zamierzam wydrukować i ładnie oprawić moją pracę. Jestem z siebie dumna… nigdy nie podejrzewałam, że jestem w stanie „popełnić” aż 117 stron w języku angielskim. Nie jest to może język zbyt wyszukany – Tomka praca była zdecydowanie bogatsza językowo – ale co tam! I tak to nie lada osiągnięcie :D.

Wczoraj jeszcze zrobiliśmy sobie wakacje i cały dzień nie robiliśmy nic, poza oglądaniem filmów („Lock, Stock and Two Smoking Barrels” jest genialny!). Dziś niestety czas zabrać się za kolejny raport z bezpieczeństwa :(. A potem jeszcze jeden na inny przedmiot, jeden egzamin, obrona pracy… i wolność!

~Ola

P.S. Mimo, że wszystko będziemy mieć zamknięte w maju, dyplomy w najlepszym wypadku dostaniemy w listopadzie. Co oni robią przez te pół roku?

A właściwie jeden gość – moja mama. W połowie marca dzięki wizycie mamy pozwiedzaliśmy trochę Szkocji. Znów mieliśmy okazję pojechać do Edynburga i zwiedzić kolejną część podziemnego miasta. Pod tym względem Edynburg jest fascynujący – miasto zbudowane na dachach miasta.

Następnego dnia wybrałam się z mamą do Stirling (Tomek musiał niestety zostać w domu). Tuż u podnóża zamku jest stary, klimatyczny cmentarz, a ponieważ mama ma słabość do cmentarzy – zwiedziłyśmy go wzdłuż i wszerz robiąc mnóstwo zdjęć i… rozładowała mi się bateria w aparacie i na zamek nie starczyło.

Jedną z ostatnich i najbardziej udanych wycieczek mieliśmy ostatniego dnia (niestety tym razem zapomniałam wziąć naszej jedynej karty do aparatu). Na północ od Glasgow leży niezwykle malownicza destylarnia whisky: Glengoyne Distillery. Wyjaśniono nam jak produkowana jest whisky, zwiedziliśmy całą destylarnię a na końcu degustowaliśmy 10 letnią whisky. Chociaż whisky którą piliśmy była jedną z najtańszych w ich ofercie (ceny od 30 funtów aż po tysiące funtów) była tak dobra, że nawet mnie niezwykle smakowała i uważałabym za barbarzyństwo dodawać do niej lemoniady lub lodu.

Teraz niestety wrócilismy do szarej rzeczywistości – piszemy nasze prace dyplomowe (ma być ok. 50 – 100 stron po angielsku… nie lada wyzwanie dla mnie), piszemy paskudne raporty o bezpieczeństwie sieci… kończymy projekty. Szara rzeczywistość.

Tu trochę zdjęć:
(slideshow)

~ Ola